08 czerwca 2014

Twórczość Nat - część 1

W końcu postanowiłam wywiązać się ze złożonej Wam obietnicy i zacząć publikować to, co tworzę. Wiersze, fragmenty opowiadań, może czasem prace z Photoshopa. Jestem ciekawa Waszej opinii i mam nadzieję, że ten mój "cykl" zdobędzie Waszą sympatię. Oczywiście liczę na konstruktywną krytykę, bo wiem, że bez niej nie uda mi się pisać i tworzyć lepiej. Nie jestem z tych, które za sensowne uwagi się obrażają, tylko za tą krytykę kompletnie bez żadnego sensu i poparcia w rzeczywistości ;)
 
Na początek pokażę Wam nagłówek do "Krainy Lodu", przepięknej bajki Disneya, którą może niedługo Wam zrecenzuję. Robiłam wtedy prezentację na angielski o tym, na jakie choroby mogliby zapaść bohaterowie Disneya i chciałam stworzyć obrazki dla Elsy lub Anny. W efekcie zaczęłam bawić się w tworzenie loga filmu i... oto, co mi wyszło. Lepiej ogląda się w powiększeniu!


Teraz czas na kilka wierszy. Jestem ciekawa, co o nich powiecie, gdyż co do kilku sama mam mieszane uczucia.
Wszystkie poniższe wiersze są autorstwa Natalii Pych (Warszawa, ur. 26.04.1993, studentka fizjoterapii na WUMie).



1) „Bunt, wybuchł bunt”



Bo w młodym sercu krew już wrze
Myśli się tłuką, idee z miłością mieszają
Bo rozum krzyczy, że już czas na bieg
Bo wybuchł bunt, a myśmy swe życia oddali
Złożyliśmy je na szali, na szali, na szali
Bo bunt wybuchł
Wybuchł bunt
A ciśnienie w żyłach już wzrosło
Tętno ulic, rytm kwitnącej rewolucji
Wrzące myśli ucieczki pragnące
Truskawkowe pola marzeń
Bo w młodym sercu wybuchł bunt
A jego płomień wciąż się zwiększa
A serce, źródło jego główne, dziewczęcym jest narzędziem
A chłopak czuł rozumem
I jego życie legło na tej szali
Tam, gdzie i myśmy nasze życia składali
Złożyliśmy je na szali, na szali, na szali
Bunt wybuchł
Bo wybuchł bunt

Bo wybuchł bunt, a myśmy swe życia oddali

*  *  *
Dwa kolejne wiersze pisane były jako poetyckie wariacje na temat "Dziadów, cz. III".

2) „Cień człowieka” 

Samotność – cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi?

Gdy pieśń w ludziach nie brzmi, buntu w nich nie budzi,

Gdy śpiewak swym głosem ani treścią pieśni

Nie może słuchaczom swych myśli nakreślić?



Czym śpiewak dla ludzi, gdy nikt nie rozumie

Trudzenia języka, tworzenia w zadumie,

Kłamania głosowi, gdy głos myślom kłamie;

A myśl leci bystro, nim się w słowach złamie.



A słowa myśl pochłoną, myśl mądrą, dojrzałą,

Myśl niespotykaną, z duszy, doskonałą.

I myśl zadrży wraz z ziemią i wraz z jej stworzeniem,



W ludziach myśl rozkwitnie, w ludziach też dojrzeje,

Ale czy człowiek dzięki niej zmądrzeje,

Czy domyśli się, Boże, że zrównałeś go z cieniem?

*  *  *

 „Nieśmiertelność”



Ja czuję nieśmiertelność! Czuję ją w swej duszy.

Żaden wiatr jej nigdy we mnie nie poruszy.

Żadna siła mi jej nigdy odebrać nie może,

Bo ja czuję nieśmiertelność. Czuję ją, mój Boże!



Czuję ją, mój Boże! Czym już równy Tobie?

Czy dasz mi swą siłę, pozwolisz być Bogiem,

Czy sprawisz, że władzę zdobędę nad światem,

Czy uczynisz mnie, Boże, swym wszechmocnym bratem?



Czy pozwolisz, bym ludziom szczęście podarował,

Czy zezwolisz, bym smutek i ból im darował?

Czy ocalisz kraj mój przed słabością?

Czy ocucisz go utraconą wolnością?



Daj mi to wszystko zrobić dla nich, Boże,

Bo ja czuję nieśmiertelność, nieśmiertelność tworzę.
  *   *   *

Czekam na Wasze opinie! W kolejnej części pierwszy fragment jednej z moich powieści :)

12 komentarzy:

  1. Wiersze są naprawdę dobre :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Wiersz nr. 1 jest takim, których osobiście bardzo nie lubię. Wręcz nie trawię. Z tego też powodu oceniać nawet nie muszę :D

    Wiersz nr. 2 ma błąd w rymowaniach. Jeśli już je robisz, to musisz się tego trzymać. Jeśli masz AABB, to nie możesz nagle nie zrobić ostatniego B! Ale przynajmniej wiadomo o co w nim mniej więcej chodzi.

    Wiersz nr 3 też ma ten sam błąd co nr 2. Masz AABB XXBB AABB. Musisz się czegoś trzymać, bo to dziwnie wygląda i strasznie ciężko się potem go prezentuje i w ogóle.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Znaczy ogólnie w swojej twórczości zrobić możesz wszystko, tylko tak wiesz... :)

      Usuń
    2. Taki układ rymów był celowy :) Wzorowany na jednym z moich ukochanych poetów.

      Usuń
    3. Ale w sensie taki, że jednego nie ma? Jeśli tak, to nie ma sprawy. Z resztą tak jak już pisałam - możesz robić w swoich wierszach co chcesz :D Twoje przynajmniej ludzie rozumieją :P

      Usuń
    4. Numer dwa, toż to klasyczny sonet! nie widzę powodu, by cokolwiek zarzucać jego formie :D

      za to leciutko się przyczepię do rytmiki wiersza nr. 3 (czy nie warto by pokombinować i z wszystkich wersów zrobić trzynastozgłoskowce?, coś mi tam rytmika ginie... zwłaszcza w czwartym wersie, zupełnie moim zdaniem zbędne jest to "ja". które jest czternastą zgłoską).

      O pierwszym ciężko mi coś powiedzieć, choć wydał mi się jakiś taki nieco przekombinowany...

      Jeśli chodzi o słownictwo, to nieco irytują mnie tak częste powtórzenia, domyślam się, że mają wzmocnić efekt, dodać wyrazu, jednak nieco mi przeszkadzają...

      Ogólnie to wszystko, to tylko moje subiektywne opinie i absolutnie przejmować się nimi nie musisz :D

      Usuń
    5. Dziękuję za każdą opinię, bo każdej jestem ciekawa i każda uwaga pomaga :) Form sonetu jest kilka i rzeczywiście jest to jedna z nich, którą wybrałam specjalnie z powodu konkretnego poety. W czwartym wierszu to "ja" było mi potrzebne do mocniejszego wydźwięku słów.

      Pierwszy pisałam w wieku ok. 15-16 lat, więc już szmat czasu, ale i tak pozostał mi do niego sentyment :)

      Usuń
  3. Wiersz 2 jest ciekawy :)

    Pozdrawiam serdecznie :*:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Wiersze ciekawe, mi osobiście najlepiej przypadł do gustu pierwszy, lubię takie powtórzenia, ciągłe powroty do treści, która jest najważniejsza. :)

    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pozostał mi właśnie do niego sentyment, bo powstał z 5-6 lat temu :)

      Usuń
  5. Drugi wiersz podoba mi się najbardziej.

    OdpowiedzUsuń
  6. Hej, bardzo mi się spodobały twoje wiersze! Nie znam się zbytno na ich tworzeniu, więc skupiłam się bardziej na samym ich przesłaniu... Naprawdę jestem pod wrażeniem, gdyż Twoje wiersze wywołały we mnie emocje, zmusiły do refleksji oraz kazały zastanowić się nad ich ukrytym sensem. Według mnie pomysł z rymami jest zabiegiem, który dodaje twojemu wierszowi oryginalności i sprawia, że jest ciekawy. W końcu jakby nie było to Twoje wiersze, więc możesz się nimi "bawić" jak chcesz, byle by wyrażały to ,co chcesz przekazać w nim czytelnikowi i by one do niego trafiły... Tobie w moim przypadku się to udało! Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Na blogu korzystam z zewnętrznego systemu komentarzy Disqus. Więcej na ten temat znajdziesz w Polityce Prywatności Bloga.